سروش دادیار

رفتی و دلم مانده در اوج پریشانی
این قصه به سر آمد میمیرم و می دانی
ندارم از تو شکوه ای اگرچه در آتشم نشاندی
به خاطرم نشسته ای ولی چرا رفتی و نماندی